De moto

Hoi allemaal,

Zo, het is wel weer eens tijd voor een update van onze reis. We zijn net naar Ho Chi Minh stad gevlogen en vertrekken morgen naar Cambodja. Na 3,5 week gaan we Vietnam dus verlaten. 
We zijn erachter gekomen dat in Vietnam familie het belangrijkste is, gevolg door de poncho maar heel kort daarachter komt de moto.
Bij gebrek aan een goede Nederlandse vertaling gebruiken we het woord moto maar gewoon. Is het een scooter? Is het een motor? Nee, het is een moto. De enige overeenkomst tussen de verschillende moto's is dat er ruimte is voor een poncho, verder zijn er dus een hoop verschillen. Ze worden ook voor enorm veel verschillende dingen gebruikt. Uiteraard als vervoermiddel zoals je een scooter zou gebruiken maar ook als statussymbool, voor groepsvervoer, als bestelbus (twee kledingkasten, koelvriescombinaties, 8 verhuisdozen, heel veel bamboe, wat hebben we niet voorbij zien komen), schoolbus, meubelstuk (om heerlijk op te zitten of liggen aan de kant van de weg) of om toeristen van Hue naar Hoi An te brengen. 
Dat laatste hebben we ook gedaan, vooral op aanraden van Lieke en Max. Wat een hele mooie rit langs de kust zou moeten zijn (Hai Van pass) werd voor ons een zeer natte en winderige ervaring. Wat wij namelijk niet wisten was dat er een typhoon aan zou komen met bijbehorende wind en regen. De eerste uren was het nog wel redelijk te doen, je kon nog verder dan 50 meter kijken en de wind en regen vielen wel mee. Op de pas zelf werd het slechter. Ons fantastische uitzicht was 10-15 meter en meestal was de weg goed te zien. Wel mooi waren de watervallen die door de hoeveelheid regen ontstonden aan de rotsen. Vanwege al de regen hebben we helaas geen beelden kunnen vereeuwigen. Na de pas brak de hel pas echt los. We kwamen er later achter dat er vluchten gecanceld waren, scholen in de middag gesloten waren en er mensen van de fiets en moto geblazen waren. Uit eigen ervaring kunnen we zeggen dat het inderdaad erg slecht weer was. Niet het mooiste stuk van onze reis maar het heeft wel heel veel indruk gemaakt. 
Maar na de regen volgt zonneschijn, of in ons geval Hoi An. De eerste avond was het een beetje een spookstad (ze waren bang voor de typhoon en overstromingen en dus waren veel zaakjes en winkeltjes al dicht). De volgende dag was het wel leuk, het is een typisch niet-Vietnamese stad met een haast romantische binnenstad. Wel wat jammer dat het zo toeristisch is dat ze overal 'buy from me', 'please see inside' of 'whole shop one dollar' naar je roepen. We hebben niet getest wat ze met die laatste bedoelde. En het eten in Hoi An is echt super goed! 

Het vervolg op ons verhaal over de poncho: We hebben inmiddels toch poncho's gekocht. Helaas zijn het de saaie vuilniszakken geworden, waar de leuke poncho's verkocht worden, is ons een raadsel. 

Vietnam was leuk, nu is het tijd voor het volgende land.
Goodbye Vietnam!

Liefs, 
Lieke en Bram