Naar Sapa

Hoi allemaal!

Vandaag weer een praktijkonderzoek vanuit Vietnam, deze keer over de lange-afstand bus.
Zoals we eerder ook al schreven hadden we bedacht naar Sapa te gaan. Je kan hier met de trein of de bus naartoe, wij besloten overdag met de bus te gaan. Bij de balie van het hotel konden ze ons wel aan kaartjes helpen. We zouden om 7.00 opgehaald worden in een bus waarin we een big seat zouden hebben. Met een stop onderweg zouden we naar Sapa rijden. Klinkt goed toch? Meer informatie konden we niet krijgen maar dat is hier best normaal. Dus proberen en maar zien waar het schip strandt.
De volgende ochtend ging om half zeven te telefoon dat we over tien minuten opgehaald zouden worden. Gelukkig konden ze ons nog wat ontbijt meegeven (normaal vanaf half 8). En inderdaad, een paar minuten later kwam er een minibus voorrijden met al een stuk of 8 toeristen. Even dachten we dat we hierin naar Sapa zouden rijden maar dat viel gelukkig mee.

We hadden zonder het te weten de sleeper-bus geboekt die overdag ook tussen Hanoi en Sapa rijdt. Dat betekent dat je een stoel hebt die je bijna plat kan leggen. Lieke kan haar benen niet helemaal plat leggen maar zelfs zij komt een heel eind. We hebben wat foto's toegevoegd zodat jullie een beetje een beeld kunnen krijgen.

We stoppen trouwens best regelmatig om mensen langs de kant van de weg op te pikken. De eersten hadden geluk en mochten de lege stoelen/bedjes opvullen. De mensen die daarna instapten moesten op de matjes in het begin van de gangpaden zitten. Mocht je hier ooit met een vergelijkbare bus gaan reizen ga dan dus verder naar achteren zitten (voorbij de matjes).
De extra passagiers werden later ook weer keurig aan de kant van de weg afgezet.
Bij het kiezen van een plek komt meer kijken dan alleen de matjes in het gangpad. Te ver naar achteren betekend dat je flink zit te hobbelen (geleerd in India) en zorg ook dat je niet bij de speaker gaat zitten. Na de eerste twee uur in stilte werd de radio aangezet met als gevolg dat vooral Lieke (die wel bij de speaker zat) uitgebreid heeft kunnen genieten van vermoedelijke liefdes-duetten. Het klinkt ongeveer als twee jankende katten met een slechte begeleidingsband. Combineer dit met het continue getoeter van de bus en soms erg luidruchtig bellende Vietnamezen en je krijgt een redelijk beeld van onze oase van rust. Eerlijk is eerlijk, de stoelen zitten opvallend goed en de omgeving werd ook steeds mooier. Het laatste uur had de bus het moeilijk met de bergen. Het geluid dat bij het schakelen te horen was had hier vast ook iets mee te maken. Na een uur of 7 kwamen we in Sapa aan.

We werden afgezet in een stuk Sapa dat op geen kaart van ons stond en straatnamen zijn hier sowieso vaker af- dan aanwezig. De kudde van locals hielp ook niet echt voor onze oriëntatie. Qua koppigheid zijn deze mensen wel echt een klasse apart: we geven aan geen Tour met ze te willen maken en toch blijven ze je straat na straat volgen. We hebben voor maandag en dinsdag een trekking geboekt in een gebied waar als het goed is weinig toeristen zijn. En dan weer een goed hotel. Het huidige is op z'n zachtst gezegd van bedenkelijke kwaliteit, het is erg druk in Sapa dus we hadden weinig/geen keus. Morgen gaan we gelukkig ook naar een andere plek.

Er zijn veel westerse toeristen hier, dus veel regenjassen en paraplu's en weinig poncho's. Het regent namelijk wel af en toe een beetje. Vooralsnog hebben wij nog geen poncho's aangeschaft.

Liefs uit Sapa,
Groet,
Bram en Lieke